Dyssynergic defecation เป็นสาเหตุสำคัญอย่างหนึ่งของภาวะท้องผูกเรื้อรัง โดยพบได้ประมาณหนึ่งในสามของผู้ป่วยท้องผูกเรื้อรังทั้งหมด ความผิดปกตินี้เกิดจากการทำงานไม่ประสานกันของกล้ามเนื้อที่ควบคุมการเบ่งอุจจาระ ทั้งนี้อาจเกิดจากการเกร็งตัวของ external anal sphincter หรือ levator ani ในขณะเบ่งหรืออาจเกิดจากแรงเบ่งที่เกิดขึ้นในทวารหนักมีน้อยจึงไม่เพียงพอที่จะเอาชนะแรงต้านบริเวณหูรูดทวารหนัก จึงทำให้ไม่สามารถเบ่งอุจจาระออกมาได้ทั้งนี้พบว่าส่วนใหญ่เป็นผลจากความผิดปกติของพฤติกรรมการถ่ายที่เกิดขึ้นภายหลัง มีเพียงหนึ่งในสามที่เป็นผลจากการเรียนรู้ที่ไม่ถูกต้องในวัยเด็ก การรักษาด้วยวิธี biofeedback therapy หรือการฝึกเบ่งเป็นวิธีมาตรฐานและเป็นการรักษาเฉพาะสำหรับความผิดปกตินี้ โดยมีหลักการคือ การฝึกให้กล้ามเนื้อที่เกี่ยวข้องกับการเบ่งทำงานประสานกันอย่างถูกต้อง โดยฝึกกล้ามเนื้อหน้าท้องให้เกิดแรงเบ่งที่เพียงพอขณะเดียวกันกับที่มีการคลายตัวของหูรูดทวารหนัก เพื่อให้แรงเบ่งที่เกิดขึ้นเอาชนะแรงต้านบริเวณหูรูดได้ โดยผู้ป่วยรับรู้ผลการทำงานของกล้ามเนื้อดังกล่าวผ่านเครื่อง anorectal manometry หรือ electromyography(EMG) ซึ่งจะแสดงผลออกเป็นภาพโดยมีแพทย์หรือพยาบาลผู้ฝึกคอยแนะนำ การฝึกแต่ละครั้งอาจใช้เวลาประมาณ 30-45 นาที และจำนวนครั้งที่ฝึกขึ้นกับความพึงพอใจของผู้ป่วย ทั้งนี้ผู้ป่วยที่มีปัญหาด้านความจำ ปัญหาทางจิต และผู้ป่วยที่มีปัญหาทางการ สื่อสารอาจเป็นข้อจำกัดต่อการรักษาด้วยวิธีนี้
Share this post